जयशंकर प्रसाद / रचनाएँ

 

                        जयशंकर प्रसाद

         बाबू जयशंकर प्रसाद की प्रतिभा हिन्दी साहित्य में सर्वतोमुखी है। वे कवि, नाटककार, उपन्यासकार, कहानीकार और निबन्धकार है। -

काव्य : 

प्रसाद जी ने प्रेम राज्य (1909 ई.), वन मिलन (1909 ई.), अयोध्या का उद्धार (1910 ई.), शोकोच्छवास (1910 ई.), प्रेम पथिक (1914 ई.), महाराणा का महत्त्व (1914 ई.), कानन कुसुम, चित्रकार (1918 ई.), झरना (1918. ई.), आँसू (1925 ई.), लहर (1933 ई.) और कामायनी (1934 ई.) नामक काव्य लिखे हैं। कामायनी की गणना विश्व साहित्य में की जाती है।

नाटक : 

प्रसाद ने चौदह नाटक लिखे और दो का संयोजन किया था।

(1) 'सज्जन' (सन् 1910-11) : 

उनकी प्रारंभिक एकांकी नाट्य कृति है। उसकी कथावस्तु महाभारत की एक घटना पर आधारित है। चित्ररथ कौरवों को पराजित कर बंदी बनाता है। युधिष्ठिर को इसका पता चलता है तो वे अर्जुन आदि को चित्ररथ से युद्ध करने केलिए भेजते हैं। युद्ध में चित्ररथ पराजित होता। दुर्योधन की निष्कृति होती है। युधिष्ठर के उदात्त चरित्र को देखकर चित्ररथ, इंद्र आदि देवता प्रसन्न होते हैं।

इसमें प्रसाद ने प्राचीन भारतीय नाट्य-तत्त्वों (नांदी, प्रस्तावना, भरतवाक्य आदि) का प्रयोग किया है। कहीं-कहीं पाश्चात्य तत्त्वों का भी प्रयोग किया है।

(2) कल्याणी परिणय (सन् 1912) : 

इसकी कथावस्तु यह है कि चन्द्रगुप्त चाणक्य की सहायता से नंद वंश का विनाश करता है और उसकी कन्या कल्याणी से विवाह कर लेता है। इसमें भी प्राचीन नाट्य तत्त्वों का प्रयोग किया गया है।

(3).प्रायश्चित्त (सन् 1912) : 

इसमें मुसलमान शासन के आरंभ और राजपूत राजाओं के अवसान का वर्णन मिलता है। जयचंद्र मुहम्मद गोरी को आमंत्रित करता है और पृथ्वीराज को ध्वस्त करा देता है। जब अपनी बेटी संयोगिता की करुणा विगलित मूर्ति उसके ध्यान में आती है तो वह पश्चात्ताप से काँप उठता है। गंगा में डूबकर आत्म-हत्या कर लेता है। इसमें प्रसादजी ने प्राचीन परिपाटी (नांदी पाठ, प्रशस्ति आदि) को छोड दिया है।

(4) करुणालय (सन् 1913) :

 हिन्दी में नीति-नाट्य की दृष्टि से यह प्रथम प्रयास है। यह एकांकी नाटक है। यह पाँच दृश्यों में विभक्त है। इसमें राजा हरिश्चंद्र की कथा है। नाट्य-कला से अधिक इसमें कहानी-कला का विकास लक्षित होता है।

(5) यशोधर्म देव : 

प्रसाद जी ने इसकी रचना सन् 1915 में की थी। परन्तु यह अप्रकाशित है।

(6) राज्यश्री (सन् 1915) : 

नाट्य-कला की दृष्टि से प्रसाद ने इसमें पूर्ण सफलता प्राप्त की है। इसकी कथा संक्षेप में इस प्रकार है- राज्यश्री राज्यवर्धन तथा हर्षवर्धन की बहन है। वह शांतिदेव के चंगुल में फँसती है। अंततः वह दिवाकर की सहायता से उसके चंगुल से मुक्त होती है। वह आत्मदाह करना चाहती है। हर्षवर्धन उसे वैसे करने से रोक देता है। अन्त में भाई-बहन बौद्ध-धर्म के अनुयायी बनते हैं। यह प्रसाद का पहला ऐतिहासिक नाटक है।

(7) विशाख (सन् 1921) : 

प्रसादजी ने सन् 1921 में इसकी रचना की। इसमें व्यवस्थित भूमिका मिलती है। इसमें प्रसाद ने अपनी रचनाओं के उद्देश्य को बताया है। इस नाटक का प्रमुख पात्र विशाख है। वह तक्षशिला के गुरुकुल से शिक्षा समाप्त कर वापस आ रहा है। वह सुश्रुदा नामक नाग को एक बौद्ध भिक्षु के कर्ज से मुक्त करा देता है। इससे प्रसन्न सुश्श्रुदा अपनी बेटी चंद्रलेखा का विवाह विशाख से कर देता है। परन्तु तक्षशिला के राजा नरदेव चन्द्रलेखा को पहले छल-छद्म से और बाद में बलप्रयोग से अपने वश करना चाहता है। परन्तु वह इस प्रयत्न में असफल होता है। उसकी लंपटता और कुपथगामिता से खिन्न उसकी पत्नी आत्महत्या कर लेती है।

(8) अजातशत्रु (सन् 1922) : 

इसमें प्रसाद ने भारतीय और पाश्चात्य नाट्य सिद्धांतों का सश्लिष्ट एवं उत्कृष्ट प्रयोग किया है। भगवान बुद्ध के प्रभाव से, बिंबसार शासन से विरक्त होकर अपने पुत्र अजातशत्रु को राज्य-सत्ता सौंपता है। परन्तु देवदत्त (गौतम बुद्ध का प्रतिबन्दी) की उत्प्रेरणा से कोशल के राजकुमार विरुद्धक के पक्ष में अजातशत्रु अपने पिता बिम्बसार और अपनी बडी माँ वासवी को प्रतिबन्ध में रखने लगता है। कौशम्बी नरेश अजातशत्रु को कैद कर देता है। वासवी की सहायता से अजातशत्रु की निष्कृति होती है। जब अजातशत्रु पिता बनता है तो उसमें पितृत्व के आलोक का उदय होता है। वह अपने पिता से क्षमा-याचना करता है।

(9) जनमेजय का नागयज्ञ (सन् 1923) : 

प्रसिद्ध पौराणिक कथा के आधार पर इस नाटक की रचना की गयी है।

(10) कामना (सन् 1923-24) : 

यह प्रसाद का प्रतीकात्मक नाटक है। इसमें ईर्ष्या, द्वेष आदि मनोवृत्तियों का सूक्ष्म विश्लेषण किया गया है।

(11) स्कन्दगुप्त (सन् 1924) : 

आचार्य नंददुलारे वाजपेयी के अनुसार यह प्रसादजी के नाटकों में सर्वश्रेष्ठ है। इसकी कथा इस प्रकार है-"मगध सम्राट के दो रानियाँ हैं। छोटी रानी अनंतदेवी अपूर्व सुंदरी और कुटिल चालों की है। वह अपने पुत्र पुरुगुप्त को सिंहासनारूढ़ कराकर शासन का सूत्र अपने हाथ में लेती है। बडी रानी देवकी का सुयोग्य पुत्र स्कन्दगुप्त राजसत्ता से उदासीन हो जाता है। परन्तु जब हूण कुसुमपुर को आक्रमण कर लेते हैं तो स्कन्दगुप्त उनको पराजित कर कुसुमपुर को स्वतंत्र कर देता है। हिंसा, विशेष गृह-कलह से विरक्त होकर वह पुरुगुप्त को राज्य सौंप देता है। प्रेममूर्ति देवसेना और देश-प्रेम की साक्षात् मूर्ति स्कन्दगुप्त की विदा से नाटक का अन्त होता है।

WATCH SUMMARY WITH TAMIL EXPLANATION

Skanda gupt natak VIDEO SUMMARY

(12) चन्द्रगुप्त (सन् 1928) : 

इसमें चन्द्रगुप्त द्वारा नंद वंश का नाश, सेल्यूकस की बेटी कार्नेलिया से उसका विवाह आदि वर्णित हैं। चरित्र चित्रण, वातावरण का निर्माण और घटनाओं का घात-प्रतिघात समीचीन और स्थायी प्रभाव डालनेवाला है।

(13) एक घूँट् (सन् 1929) : 

यह एक एकांकी नाटक है। इसमें मानवीय विकारों के कोमल एवं उलझे हुए तन्तुओं के आधार पर चरित्रों का गठन किया गया है। आनन्द स्वच्छंद प्रेम का पुजारी है। उसका कहना है कि आनंद ही सब कुछ है। परन्तु बनलता कहती है कि समाज-विहित, गुरुजनों द्वारा संपोषित वैवाहिक जीवन ही सार्थक और सही दिशा निर्देशक है।

(14) ध्रुवस्वामिनी (सन् 1933) : 

इसमें रामगुप्त की कथा है। प्रसाद ने ध्रुवस्वामिनी को एक जागृत नारी के रूप में चित्रित किया है। उन्होंने उसके द्वारा अनमेल विवाह की समस्या को हमारे सामने प्रस्तुत किया है।

(15) सुंगमित्र (अपूर्ण) :

प्रसाद ने नाटकों के अतिरिक्त कहानियाँ, निबन्ध और उपन्यास भी लिखे हैं। यथा-

निबन्ध : काव्य-कला तथा अन्य निबन्ध

उपन्यास : तितली, कंकाल, इरावती (अपूर्ण)

कहानी-संग्रह : 

1. छाया (सन् 1913), 2. आकाशदीप (सन् 1928), 3. आँधी (सन् 1929), 4. इन्द्रजाल (सन् 1936) 5. प्रतिध्वनि ।

‐------------

"Gaban" novel written by Munshi Premchand SUMMARY

"Gaban" is a novel written by Munshi Premchand, one of the most celebrated Hindi-Urdu writers of the 20th century. The novel was published in 1931 and is considered a significant work of Indian literature. The title "Gaban" translates to "Embezzlement" in English.

The story of "Gaban" revolves around the life of Ramanath, a well-meaning but weak-willed protagonist. Ramanath, the main character, is an ordinary clerk who gets easily influenced by his materialistic desires and societal pressures. He succumbs to the temptation of embezzling money from his workplace to fulfill his wife's and his own extravagant desires.

The novel delves into the complexities of human psychology, exploring the moral and ethical dilemmas faced by Ramanath as he grapples with his decisions. He tries to justify his actions, even though he knows they are wrong, by rationalizing that he is merely borrowing the money temporarily. As his guilt and fear increase, Ramanath's life starts to unravel, and he finds himself entangled in a web of lies and deception.

Through Ramanath's journey, Premchand highlights the corrosive impact of greed and societal pressures on an individual's moral fiber. The novel critiques the materialistic and hypocritical nature of society, where appearances often matter more than values. It also portrays the harsh consequences that can arise from unethical choices, affecting not only the individual but also their relationships and overall well-being.

Overall, "Gaban" is a powerful portrayal of human weaknesses and the clash between personal desires and societal expectations. It remains relevant today as a timeless exploration of the complexities of human behavior and the ethical challenges faced by individuals in their pursuit of materialistic gains.

Praveen poorvardh Skanda gupt natak

     

     Praveen poorvardh 

     Skanda gupt natak 

Watch video 👇Click here 👇 PART-1-5

Praveen poorvardh/स्कन्दगुप्त नाटक/1.प्रथम अंक/PART-1/सारांश/தமிழில்

praveen poorvardh/स्कन्दगुप्त नाटक/2.द्वितीय अंक/PART-2/सारांश/தமிழில்

praveen poorvardh/स्कन्दगुप्त नाटक/3.तृतीय अंक/PART-3/सारांश /தமிழில்

Praveen poorvardh/स्कन्दगुप्त नाटक/4.चतुर्थ अंक/PART-4/सारांश /தமிழில்

Praveen poorvardh/स्कन्दगुप्त नाटक/5.पंचम अंक/सारांश/தமிழில்

स्कन्दगुप्त – युवराज (विक्रमादित्य)। जो कि स्कन्दगुप्त नाटक का नायक है। स्वाभिमानी, नीतिज्ञ, देश-प्रेमी, वीर तथा स्त्रियों का सम्मान करता है। कुमारगुप्त – मगध का सम्राट और महादंडनायक है।

'स्कन्दगुप्त' नाटक में कमला भट्टार्क की माँ है, किन्तु उसके हृदय में वात्सल्य की दुर्बलता नहीं है। स्नेहातिरेक में सामान्य कोटि की माताएँ अपने पुत्रों का इष्ट ...

PARAVEEN POORVARDH / मृत्युदण्ड / दक्षिणी कथाएँ in Tamil

 

தூக்குத் தண்டனை

PARAVEEN POORVARDH  / मृत्युदण्ड / दक्षिणी कथाएँ 

KALKI 

 ******  1 ******** 

 அமாவாசை இரவு. திவான் பகதூர் ஜட்ஜ் அஸ்டோ த்தரமய்யங்கார் சுகமான பஞ்சு மெத்தைப் படுக்கையில் படுத்து புரண்டு கொண்டிருந்தார். என்ன புரண்டாலும் தூக்கம் வருகிற வழியாயில்லை. தலைப் பக்கத்துத் தலைகாணியைக் கால் புறத்திலும், கால் புறத்துத் தலைகாணியைத் தலைப்புறத்திலும் வைத்துக் கொண்டு பார்த்தார். அப்படியும் தூக்கம் வரவில்லை

கடிகாரத்தில் மணி அடிக்கத் தொடங்கிற்று. "ஒன்று, இரண்டு, மூன்று..." என்று எண்ணிக் கொண்டே வந்தார். பன்னிரண்டு மணி அடித்து ஓய்ந்தது. "இனிமேல் கட்டாயம் தூங்க வேண்டியதுதான்" என்று ஜட்ஜ் அய்யங்கார் திடசங்கல்பம் செய்து கொண்டு கண்களை இறுக மூடினார். அப்போது அவருடைய மனக் கண்ணின் முன்பாக ஒரு பயங்கரக் கோரக் காட்சி தென்பட்டது.

முதலில் எங்கேயோ வெகு தூரத்தில் உள்ளது போல் அந்தக் காட்சி மங்கலாய்த் தெரிந்தது. தூக்கு மேடையில் தூக்கு மரத்தில் ஒரு உருவம் தொங்கி இலேசாகக் காற்றில் ஆடிக்கொண்டிருந்தது. சட்டென்று அந்தக் காட்சி, தூக்கு மரம், அதில் தொங்கிய உருவம் எல்லாம் வெகு சமீபத்தில் ஸ்பஷ்டமாகத் தெரிந்தது. பால் வடியும் அழகிய வாலிபனுடைய முகம். ஆனால், முகத்தில் உயிர்க்களை இல்லை. கண்கள் விழித்தது விழித்தபடியே இருந்தன. உயிரில்லாத அந்தக் கண்கள் திவான் பகதூரின் இருதயத்தை ஊடுருவிப் பார்ப்பது போல் அவருக்கு உணர்ச்சி உண்டாயிற்று

சட்டென்று அய்யங்கார் எழுந்து உட்கார்ந்தார். படுக்கையிலிருந்து கீழே குதித்தார். ஜன்னல் ஓரமாகச் சென்று ஜன்னல் கதவைத் திறந்தார். குளிர்ந்த காற்று உள்ளே 'விர்'ரென்று வந்தது. கொஞ்சம் ஆசுவாசம் ஏற்பட்டது. அய்யங்கார் ஜன்னல் ஓரமாக நின்று வெளியே தோட்டத்தில் பார்வையைச் செலுத்தினார்.

ஆஹா! அது என்ன! அதோ அந்த மரத்தின் கிளையில் ஏதோ தொங்குகிறாப் போல் இருக்கிறதே? ஐயோ?...படீரென்று ஜன்னல் கதவைச் சார்த்தினார் அய்யங்கார். இருட்டில் தடவிக் கொண்டே சென்று, 'ஸ்விட்ச்' இருக்குமிடம் கண்டுபிடித்து, மின்சார விளக்கை ஏற்றினார். அலமாரியைத் திறந்து கையிலகப்பட்ட புத்தகம் ஒன்றை எடுத்துக் கொண்டு வந்து சோபாவில் அமர்ந்தார். புத்தகத்தைப் பிரித்தார். ஆகா! புத்தகத்திற்குள் ஏதாவது தேள் ஒளிந்திருந்து அவர் கையில் கொட்டி விட்டதா என்ன? புத்தகத்தை அப்படித் திடீரென்று போட்டு விட்டுக் குதிக்கிறாரே?

தேளுமில்லை கீளுமில்லை; அந்தப் புத்தகம் நாலாயிரத் திவ்யப் பிரபந்தமாயிருந்தது தான் காரணம். திவ்யப் பிரபந்தத்தைப் பார்த்ததும் உபய வேதாந்தஸார உபந்நியாச சக்ரவர்த்தி சடகோபாச்சாரிய ஸ்வாமிகள் மதகுப்பட்டி கலக வழக்கில் கூறிய சாட்சியம் அய்யங்காருக்கு ஞாபகம் வந்தது. அவர் என்ன சாட்சி சொன்னார்? "மதகுப்பட்டிக் கலகம் நடந்த அன்றைக்கு முதல் நாள் இரவு நானும் திருமலையும் திருச்சி ஜங்ஷன் வெயிட்டிங் ரூமில் திவ்யப் பிரபந்தத்தைப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தோம்!" என்றார். "பெரியாழ்வார் பாத சாட்சியாகவும் திருமங்கையாழ்வார் திருவடி சாட்சியாகவும் சத்தியமாய்ச் சொல்கிறேன்" என்று ஆணையிட்டார். சடகோபாச்சாரிய ஸ்வாமியை அஷ்டோ த்தரமய்யங்காருக்கு வெகு காலமாகத் தெரியும். பரம பக்தர்; சிறந்த அறிவாளி; உயர்ந்த ஒழுக்கமுள்ளவர். எத்தனையோ தடவை அவரிடம் அஷ்டோ த்தரமய்யங்கார் திவ்யப் பிரபந்த பாசுரங்களைக் கேட்டு மனமுருகிக் கண்ணீர் வடித்திருக்கிறார். அப்பேர்ப்பட்டவருடைய சாட்சியைப் பொய்ச்சாட்சி என்று தள்ளிவிட்டு, போலீஸ் சாட்சியத்தையே உண்மையென்று ஏற்றுக் கொண்டு திருமலைக்குத் தூக்குத் தண்டனை விதிக்க வேண்டியதாயிற்று! சடகோபாச்சாரியின் சாட்சியம் உண்மையாக இருக்குமோ? திருமலை நிரபராதிதானோ? குற்றமற்ற பையனையா நாளைப் பொழுது விடிந்ததும் தூக்கில் போடப் போகிறார்கள்? அந்தப் பாதகம் தம்முடைய தலையிலா விடியப் போகிறது? ஐயோ! இந்த ஜட்ஜ் உத்தியோகத்தை என்னத்திற்காக ஏற்றுக் கொண்டோ ம்? வக்கீலாகவே இருந்து காலத்தை ஓட்டி இருக்கக் கூடாதா?... இப்படி அய்யங்காரின் மனம் எண்ணாததெல்லாம் எண்ணி அலைந்தது.

********** 2 ********

மதகுப்பட்டிக் கலகமும், அதன் பயனாக விளைந்த மதகுப்பட்டிக் கலக வழக்கும் நேயர்களுக்கு ஞாபகமிருக்கலாம்; ஆனால் தேசமெங்கிலும் அப்போது குழப்பமாய் இருந்தபடியால் நேயர்கள் சிலர் மறந்து போயிருக்கவும் கூடும். எனவே, வழக்கின் விவரங்களை இங்கே சுருக்கமாகக் கூறுகிறேன்.

சென்ற வருஷம் (1942) மகாத்மா காந்தி முதலியவர்கள் கைதியான புதிதில் மதகுப்பட்டி ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு அரை மைல் தூரத்தில், யாரோ, ஒரு தண்டவாளத்தைக் கழற்றி நகர்த்தியிருந்தார்கள். நல்ல வேளையாக விபத்து ஒன்றும் நேரவில்லை. பொழுது விடியும் சமயத்தில் வந்த முதல் ரயில் வண்டியின் டிரைவர் ரயில் பாதையில் தண்டவாளம் நகர்த்தப்பட்டிருப்பதைப் பார்த்து வண்டியை நிறுத்திவிட்டான். அரைமணிக்குள் பாதை சரி செய்யப்பட்டு வண்டியும் போய்விட்டது.

பிறகு மதகுப்பட்டி போலீஸார் தங்கள் கைவரிசையைக் காட்டத் தொடங்கினார்கள். அநேக வீடுகள் சோதனை போடப்பட்டன. ஹைஸ்கூலுக்குப் போய் எல்லா வகுப்புகளும் நடந்து கொண்டிருந்த சமயத்தில் ஆறு மாணாக்கர்களைக் கைது செய்து போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குக் கொண்டு போனார்கள். அந்த ஆறு பேரைத் தொடர்ந்து பள்ளிக்கூடத்துப் பிள்ளைகள் அவ்வளவு பேரும் கோஷித்துக் கொண்டு வெளிக் கிளம்பினார்கள்.

அன்று மதகுப்பட்டி வீதிகளில் புரட்சி கோஷங்கள் வானளாவ எழுந்தன. கூச்சலின் பலத்தைக் கொண்டு மட்டும் சுயராஜ்யம் கிடைப்பதாயிருந்தால், அன்று மதகுப்பட்டிக்கு இரட்டிப்பு சுயராஜ்யம் கிடைத்திருக்க வேண்டும்.

பள்ளிப் பிள்ளைகளின் பெருங் கோஷத்தைக் கேட்டு வியாபாரிகள் பீதியடைந்து மளமளவென்று கடைகளை அடைத்தார்கள். வீதிகளில் கூட்டம் அதிகமாயிற்று.

போலீஸ் ஸ்டேஷனைச் சுற்றியும் கூட்டம் சேர ஆரம்பித்தது. ஸ்டேஷனுக்குள் அடைக்கப்பட்டிருந்த மாணாக்கர்கள் ஜன்னல் வழியாக வெளியில் நின்ற கும்பலைப் பார்த்துவிட்டு "புரட்சி ஓங்குக!" என்று கோஷமிட்டார்கள். வெளியில் நின்ற கூட்டத்தார் பதில் கோஷம் செய்தார்கள். போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குள்ளே மாணாக்கர்களை அடிக்கிறார்கள் என்ற வதந்தி கிளம்பி அந்த ஜனக் கூட்டத்தில் அதி வேகமாகப் பரவிற்று. ஜனங்களின் கொதிப்பு அதிகமாயிற்று. சமீபத்தில் ரோடு ரிப்பேர் செய்வதற்காகக் கப்பிக் கற்கள் கொட்டப்பட்டிருந்தன. இதனால் ஜனங்களின் கொதிப்பு வெளியாவதற்கு சௌகரியம் ஏற்பட்டது. கப்பிக் கற்கள் போலீஸ் ஸ்டேஷனை நோக்கிப் பறந்தன.

போலீஸ்காரர்கள் கையில் துப்பாக்கியுடன் வெளி வந்து கூட்டத்தை நோக்கிக் குறிபார்த்தார்கள். இதன் பலனாகக் கூட்டத்தின் வெறி அதிகமாயிற்று. ஜனங்கள் ஸ்டேஷனை இன்னும் நெருங்கி வந்தார்கள். போலீஸ் துப்பாக்கியிலிருந்து வேட்டுக்கள் கிளம்பின. இரண்டொருவர் காயம்பட்டு விழுந்தனர். கூட்டம் ஒரே பாய்ச்சலாகப் போலீஸ் ஸ்டேஷனை நோக்கிப் பாய்ந்தது. துப்பாக்கியில் ரவைகள் தீர்ந்து விட்டபடியால் போலீஸ் சேவகர்கள் ஸ்டேஷனுக்குள் ஓடிப் புகுந்து கொண்டார்கள். கூட்டத்தில் ஒரே ஜயகோஷம் ஆரவாரம்.

இத்துடன் நின்றதா? இல்லை. போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குப் பக்கத்தில் ஒரு சில மண்ணெண்ணெய் டிப்போக்கள் இருந்தன. கூட்டத்தில் சிலர் டிப்போவின் கதவை உடைத்து உள்ளே புகுந்து மண்ணெண்ணெய் டின்களை எடுத்து வந்தார்கள். புகை குடிப்பவர்கள் சிலர் நெருப்புப் பெட்டி கொடுத்து உதவினார்கள். சிறிது நேரத்துக்கெல்லாம் போலீஸ் ஸ்டேஷனில் புகையும் நெருப்பும் எழுந்தது.

இதற்குள்ளாகத் தகவல் தெரிந்து ஜில்லா மாஜிஸ்ட்ரேட், போலீஸ் ஸுபரிண்டெண்ட் முதலியவர்கள் பெரிய போலீஸ் படையுடன் வந்து சேர்ந்தார்கள். இந்தத் தடவை நிஜமான துப்பாக்கிப் பிரயோகம் நடந்தது. சிலர் உடனே உயிர் துறந்து விட்டார்கள். பலருக்குக் காயம் ஏற்பட்டது. ஐந்து நிமிஷத்துக்கெல்லாம் கூட்டம் கலைந்து போயிற்று. தீயும் அணைக்கப்பட்டது. போலீஸ் ஸ்டேஷன் கட்டிடம் பாதிக்கு மேல் எரிந்து போயிற்று.

அன்று மதகுப்பட்டியே சுடுகாடு மாதிரி இருந்தது. ஜனங்கள் யாரும் வெளியில் தலைகாட்டவில்லை. பிரேதங்களை எடுத்துச் சென்று தகன சம்ஸ்காரம் செய்யக் கூட முதலில் யாரும் முன் வரவில்லை. உறவினர்களுக்குத் தெரிவிப்பதற்கு வெகு நேரம் ஆகி விட்டது. கடைசியில் தகவல் எப்படியோ தெரிந்து காரியங்கள் நடந்தேறின.

மறுநாள் மதகுப்பட்டியில் பிரிட்டிஷ் அதிகாரம் தன்னுடைய உண்மை ஸ்வரூபத்தைக் காட்டத் தொடங்கியது.

எங்கே பார்த்தாலும் போலீஸ் மயமாக இருந்தது. போலீஸார் வீடு வீடாகப் புகுந்து, முதல் நாள் கலகத்தில் சம்பந்தப்பட்டவர்களைக் கைதுசெய்து வந்தார்கள். மொத்தம் 186பேர் கைது செய்யப்பட்டனர். பின்னால் இவர்களில் முப்பது பேர் தகுந்த சாட்சியமில்லையென்று விடுவிக்கப்பட்டனர். பாக்கி 156 பேர் மேல் கேஸ் தாக்கல் செய்யப்பட்டது.

இந்தியப் பாதுகாப்புச் சட்டத்திலும் பீனல் கோடிலும் உள்ள செக்ஷன்கள் இந்தக் கேஸில் பிரயோசனப்பட்ட மாதிரி இதுவரை வேறு எந்தக் கேஸிலும் உபயோகப்பட்டது கிடையாது என்று பிரசித்திப் பெற்ற 'கிரிமினல்' வக்கீல்கள் சொன்னார்கள்.

திவான் பகதூர் ஜட்ஜ் அஸ்டோ த்தரமய்யங்காரின் கோர்ட்டில் உரிய காலத்தில் மேற்படி கலக வழக்கு விசாரணைக்கு வந்தது.

******** 3 ********

மதகுப்பட்டிக் கலக வழக்கில் முதலாவது எதிரி திருமலை என்னும் இளைஞன். இவன் பேரில் மொத்தம் ஒன்பது செக்ஷன்கள் பிரயோகிக்கப்பட்டன. தண்டவாளத்தை பெயர்த்தது முதற்கொண்டு போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குத் தீ வைத்த வரையில் பல குற்றங்கள் சுமத்தப்பட்டன. திருமலையின் சார்பாகப் பிரபல வக்கீல்கள் வைத்துப் பலமான எதிர் வழக்கும் ஆடப்பட்டது. திருமலை அவனுடைய பெற்றோர்களுக்கு ஒரே பிள்ளை. மதகுப்பட்டிக்கே அவன் செல்லப்பிள்ளை.

நல்ல அறிவாளி; முகவெட்டும் வாக்குச் சாதுர்யமும் உள்ளவன். சிறந்த ஒழுக்கம் படைத்தவன்; பொதுக் காரியங்களில் அளவற்ற ஊக்கமுடையவன். இத்தகைய குணங்களினால் அவன் மதகுப்பட்டி வாசிகளின் அன்பையும் மதிப்பையும் கவர்ந்திருந்தான்.

காங்கிரஸ் கமிட்டியானாலும் சரி, சங்கீதசபையானாலும் சரி, பழைய மாணவர் சங்கம் - கூட்டுறவு பண்டக சாலை - இலவச வாசக சாலை - எதுவானாலும் சரி, திருமலைக்கு ஒரு முக்கியமான நிர்வாகப் பொறுப்பு இருந்தே தீரும்.

எந்தப் பொதுக் காரியத்துக்கானாலும் பணம் வசூலிப்பதற்குத் திருமலை கிளம்பினால் ஒரே சுற்றில் வேண்டிய பணத்தைச் சேர்த்துக் கொண்டு கிளம்பி விடுவான். வேறு யார் போனாலும் மதகுப்பட்டி வாசிகளிடம் பணம் கிளம்புவது சிரமமான காரியமாயிருக்கும்.

இம்மாதிரியெல்லாம் பொதுக்காரியங்களில் திருமலை ஈடுபட்டிருந்தமையால் மதகுப்பட்டி அதிகாரிகளுக்கும் அவனுக்கும் எப்போதும் சஷ்டாஷ்டமாகவே இருந்தது.

அப்படிப்பட்ட திருமலைதான் மேற்படி கலக வழக்கில் முதலாவது எதிரி. திருமலையின் சார்பாக சொல்லப்பட்ட எதிர் வழக்கு என்னவென்றால், மதகுப்பட்டியில் கலகம் நடந்த தினம் அவன் ஊரிலேயே இல்லை. அன்று சாயங்காலந்தான் மதகுப்பட்டிக்கு வந்தான் என்பது.

இதற்குத் திருமலையின் சார்பாகச் சாட்சி கூறியவர் உபய வேதாந்தஸார உபந்நியாச சக்கரவர்த்தி சடகோபாச்சாரிய ஸ்வாமிகள் என்பவர். அன்று சாயங்காலம் அவர் ஸ்ரீரங்கத்தில் உபந்நியாசம் செய்துவிட்டு ரயிலுக்கு வந்ததாகவும், ரயில் தவறி அங்கே இருந்த திருமலையைப் பார்த்ததாகவும், அந்தப் பிள்ளையாண்டானைத் தமக்கு ஏற்கனவே தெரியுமென்றும், இரண்டு பேரும் வெகு நேரம் வரையில் பேசிக் கொண்டிருந்ததாகவும் கூறினார். "எதைப் பற்றிப் பேசினீர்கள்?" என்று கேட்டதற்கு "முக்கியமாக திவ்யப் பிரபந்தப் பாசுரங்களில் உள்ள கவிதைச் சுவையையும் பக்திப் பெருக்கையும் பற்றிப் பேசினோம்" என்றார்.

"அதைத் தவிர வேறு எந்த விஷயத்தைப் பற்றியாவது பேசினீர்களா?" என்று திருமலையின் வக்கீல் கேட்டார்.

"தேசத்தில் அப்போது நடந்து கொண்டிருந்த விபரீதமான காரியங்களைப் பற்றியும் பேசினோம்."

"விபரீத காரியங்கள் என்றால் என்ன?"

"ரயில் தண்டவாளத்தைப் பெயர்ப்பது முதலிய காரியங்கள்."

"அதைப் பற்றி என்ன பேசினீர்கள்?"

"ரயில் பிரயாணம் ரொம்பவும் அபாயகரமாகப் போனது பற்றிப் பேசினோம். 'இதனாலெல்லாம் என்ன பிரயோஜனம் ஏற்படப் போகிறது? நம்முடைய ஜனங்கள் தானே கஷ்டப்படுவார்கள்? ஒரு ரயில் வண்டி கவிழ்ந்தால், எத்தனை உயிர்ச்சேதம் ஏற்படும்? எத்தனை குடும்பங்கள் துன்பமடையும்' என்று நான் சொன்னேன். திருமலை என்னுடைய அபிப்ராயத்தை முழுவதும் ஆமோதித்தான். தந்தியறுப்பது, தண்டவாளம் பெயர்ப்பது முதலியவை பலாத்காரக் காரியங்கள் தான் என்றும், மகாத்மா காந்தி அந்தக் காரியங்களை ஒருநாளும் அனுமதித்திருக்க மாட்டாரென்றும், ஐந்தாம் படைக்காரர்கள் அவருடைய பெயரைப் பொய்யாக உபயோகப்படுத்துகிறார்கள் என்றும் சொன்னான்."

இந்தச் சமயத்தில் கவர்ன்மெண்ட் தரப்பு வக்கீல் ஆட்சேபித்து, மேற்படி அபிப்ராயங்கள் எல்லாம் சாட்சியம் ஆகாதென்றும், அவைகளைப் பதிவு செய்யக் கூடாதென்றும் கூறினார். இத்துடன் சடகோபாச்சாரிய ஸ்வாமியின் சாட்சியம் முடிந்தது.

சடகோபாச்சாரி ஸ்வாமியின் சாட்சியத்துக்கு நேர் மாறாகப் போலீஸ் தரப்புச் சாட்சிகள் சொன்னார்கள். போலீஸ் ஸ்டேஷனைச் சேர்ந்த கூட்டத்தில் திருமலையும் இருந்தானென்றும், அவன் போலீஸ் காம்பவுண்ட் சுவரில் ஏறி நின்று கொண்டு, மண்ணெண்ணெய் டின்னை வெளியிலிருந்து வாங்கி உள்ளே இருந்தவர்களிடன் கொடுத்ததைக் கண்ணால் பார்த்ததாகவும் சொன்னார்கள்.

கேஸ் விசாரணையெல்லாம் சாங்கோபாங்கமாக நடந்தது. நூற்றுக்கணக்கான சாட்சிகள் விசாரிக்கப்பட்டார்கள். கடைசியில் தீர்ப்புக் கூறும் நாள் வந்தது.

முதல் எதிரி திருமலை சம்பந்தமாகத் தீர்மானம் செய்வதில் தான் ஜட்ஜ் அஷ்டோ த்தரமய்யங்காருக்கு ரொம்பவும் கஷ்டம் ஏற்பட்டது. அவருக்கும் அவருடைய மனசாட்சிக்கும் பெரிய போராட்டம் நடந்தது. சடகோபாச்சாரிய ஸ்வாமிகளின் சாட்சியம் உண்மையாகவே தோன்றிற்று. அம்மாதிரி ஒரு சம்பவத்தை அவர் கற்பனை செய்திருக்க முடியாது. அவ்வளவு பச்சையான பொய் சொல்லக் கூடியவரல்ல; சொல்ல வேண்டிய அவசியமும் அவருக்கில்லை. ஆனால் போலீஸ் தரப்பின் திட்டமான சாட்சியத்தை நிராகரிப்பது - 'பெரிய இடத்து' அதிருப்திக்கு ஆளாக நேரிடும். அடுத்த பட்டமளிப்பில் தமக்கு ஸி.ஐ.இ. பட்டம் வருமென்று அய்யங்கார் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். கேவலம் இதற்காக வேண்டி ஒரு காரியம் செய்யப் போவதில்லை; ஆனால் என்ன முகாந்திரத்தைக் கொண்டு ஐந்து போலீஸ்காரர்களின் சாட்சியத்தை நிராகரித்து ஒரு வைஷ்ணவ உபந்நியாசகரின் சாட்சியத்தை ஒப்புக் கொள்வது? - இப்படிச் செய்தால் தம் பேரிலேயே ஒரு வேளை சந்தேகம் ஏற்பட்டாலும் ஏற்படலாமல்லவா? ஏன் லஞ்சம் வாங்கிக் கொண்டு, விடுதலை செய்ததாகச் சொன்னாலும் சொல்வார்கள்.

பார்க்கப் போனால், ஜட்ஜுனுடைய கடமை என்ன? கோர்ட்டில் தாக்கல் ஆகியிருக்கும் சாட்சியத்தைக் கொண்டு தானே, ஜட்ஜ் தீர்ப்புச் சொல்ல வேண்டும்? எல்லாம் வல்ல தெய்வத்தின் சாட்சியாகத்தான் போலீஸ்காரர்களும் சாட்சி சொல்லியிருக்கிறார்கள் - அவர்கள் எல்லாம் பொய் சொல்லியிருக்கிறார்கள் - சடகோபாச்சாரியார் மட்டும் தான் நிஜம் சொன்னார் என்று தீர்மானிப்பதற்கு என்ன நியாயம் இருக்கிறது?

இவ்விதமெல்லாம் அஷ்டோ த்தரமய்யங்காரின் மனதில் போராட்டம் நடந்து கொண்டிருந்தது. கடைசியில் போலீஸ் சாட்சிதான் ஜயமடைந்தது!

மூன்று பேருக்குத் தூக்குத் தண்டனையும், பன்னிரெண்டு பேருக்கு ஆயுள் தண்டனையும், மற்றவர்களுக்கு இரண்டு வருஷம் முதல் பத்து வருஷம் வரையில் சிறைவாசமும் அளிக்கப்பட்டது.

துக்குத்தண்டனை விதிக்கப்பட்ட மூன்று பேரில் திருமலையும் ஒருவன்.

தீர்ப்புச் சொல்லப்பட்ட அன்றைக்குக் கோர்ட்டில் திருமலையின் தகப்பனாரும் தாயாரும் வந்திருந்தார்கள். சடகோபாச்சாரியாரின் சாட்சியத்தின் பேரில் திருமலைக்கு விடுதலை கிடைத்துவிடலாமென்று அவர்கள் எதிர்பார்த்தார்கள். அல்லது சிறைவாச தண்டனையோடாவது போகுமென்று நம்பினார்கள். இதற்கு மாறாக, தூக்குத் தண்டனை என்று கேட்டதும், திருமலையின் தாயார் அங்கேயே பிரக்ஞை தப்பி விட்டாள். திருமலையின் தகப்பனார் "அடேய் திருமலை! அடேய் திருமலை! எங்கேடா போய்விட்டாய்?" என்று கதறிக் கொண்டு சாலையோடு நெறிக் கெட்டு ஓடத் தொடங்கினார்.

திருமலையின் தங்கை கர்ப்பமாயிருந்தாள். தீர்ப்பைக் கேட்டதும், அவளுக்குக் குறைபிரசவம் ஆகி ஆஸ்பத்திரியில் கொண்டு போட்டார்கள். ஐந்தாறு நாளைக்கெல்லாம் அவள் கண்ணை மூடினாள்.

************* 4 ************

மதகுப்பட்டிக் கலக வழக்கில் தீர்ப்புச் சொன்ன நாளிலிருந்து அஷ்டோ த்தரமய்யங்காரின் மனம் சரியான நிலைமையில் இல்லை; திருமலை விஷயத்தில் அநியாயம் செய்து விட்டோ மோ என்ற எண்ணம் அவர் மனத்தில் உறுத்திக் கொண்டே இருந்தது.

தூக்குத் தண்டனைக் கைதிகளின் சார்பாக கவர்னருக்குக் 'கருணை விண்ணப்பம்' செய்யப்பட்டிருக்கிறது என்று அறிந்தபோது, அய்யங்காருக்குச் சிறிது திருப்தி ஏற்பட்டது. கவர்னர் கருணை செய்து தூக்குத் தண்டனையை ரத்து செய்துவிட்டால் தம்முடைய பொறுப்பு நீங்கி விடும் என்று எண்ணினார்.

ஆனால் கவர்னர் அவ்விதம் கருணை செய்யவில்லை. அய்யங்காரின் மனத்திலிருந்த பாரமும் நீங்கவில்லை.

நாளுக்கு நாள் அந்தப் பாரம் அதிகமாயிற்று. தூக்குத் தண்டனை நிறைவேற்றும் தினம் நெருங்க நெருங்க இரவில் அவருக்குத் தூக்கம் வருவதே அரிதாயிற்று.

திருமலையின் குற்றமற்ற இளம் முகம் அவர் மனக் கண்ணின் முன் அடிக்கடி தோன்றியது. சர்க்கார் தரப்புச் சாட்சியங்களைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தபோது அவன் முகத்தில் தோன்றிய வியப்பும் திகைப்பும் அப்படியே அவருடைய நினைவுக்கு வந்தது. 'இதென்ன அபாண்டம்? அன்று நான் ஊரிலேயே இல்லையே?" என்று அவன் கதறியதும் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. நினைத்துப் பார்க்க பார்க்க அந்தக் குரலில் உண்மை தொனித்ததாக அவருக்குத் தோன்றியது. "ஐயோ! நாம் அநீதிதான் செய்து விட்டோ மோ? அந்தப் பிள்ளையின் அகால மரணத்துக்கு நாம் தான் பொறுப்பாளியாவோமோ?" என்று எண்ணிய போதெல்லாம், அவருடைய நெஞ்சு திக், திக் என்று அடித்துக் கொண்டது.

இரவு ஒரு மணி. இரண்டு மணி, மூன்று மணியும் ஆயிற்று. அய்யங்கார் இப்பொது சாய்வான நாற்காலியில் சாய்ந்து கொண்டிருந்தார். அவருடைய கண்கள் சில சமயம் தாமே மூடிக் கொள்ளும். அடுத்த நிமிஷம் திடுக்கென்று தூக்கி வாரிப் போட்டுக் கண்ணைத் திறந்து பார்ப்பார். "திருமலையைத் தூக்கில் போட இன்னும் நாலு மணி நேரந்தான் இருக்கிறது - இன்னும் மூன்றரை மணிதான் பாக்கி" என்று மனம் ஒரு புறத்தில் கணக்குப் போட்டுக் கொண்டேயிருக்கும்.

அதிகாலை ஆறு மணிக்குள் மரணதண்டனைக் கைதிகளைத் தூக்கில் போடுவது வழக்கமென்று அவருக்குத் தெரியும். ஆகையினால் தான் மணியை அவ்வளவு கவலையுடன் எண்ணினார்.

தூக்க மயக்கத்தில் அய்யங்காருக்கு ஒரு அதிசயமான யோசனை தோன்றிற்று. அந்த யோசனை எப்படி அவர் மனத்தில் உதித்ததென்பதை அவராலேயே சொல்ல முடியாது. திடீரென்று தோன்றியது.

சில சமயம் கைதிகள் சிறையிலிருந்து தப்பித்து ஓடி விடுகிறார்கள் அல்லவா? அதிலும் அரசியல் கைதிகள் - புரட்சிக் கைதிகள் சிறையிலிருந்து தப்புவது சகஜமல்லவா? சுபாஷ் போஸ் கூடப் போலீஸாரை ஏமாற்றி விட்டுக் கம்பி நீட்டி விடவில்லையா? அந்த மாதிரித் திருமலையும் ஏன் சிறையிலிருந்து தப்பி ஓடி விடக் கூடாது? அவ்வளவு துணிச்சலும் சாமர்த்தியமும் அந்த சாதுப் பையனுக்கு எங்கே வரப் போகிறது? - அவன் குற்றம் செய்யாதவனாயிருந்தால் கட்டாயம் ஓடி விடுவான். அதற்குப் பகவான் கூட உதவி செய்வார். ஏன் செய்ய மாட்டார்?

டிங், டிங், டிங், டிங் மணி நாலு அடித்தது. "ஐயோ! நேரம் நெருங்கிவிட்டதே!" என்று, அய்யங்கார் மனம் திடுக்கிட்டது. அதே சமயத்தில் அவருடைய அறையின் கதவு சிறிது திறந்து, ஜில்லென்று காலைக் காற்று உள்ளே வந்தது.

கதவை மூடலாமென்று அய்யங்கார் எழுந்திருக்கப் பார்த்தார். ஆனால் எழுந்திருக்கவில்லை. அப்படியே திகைத்து உட்கார்ந்து விட்டார்.

ஏனெனில், திறந்த கதவு வழியாக ஒரு மனித உருவம் உள்ளே வந்தது. ஆ! இது யார்? இந்த இளம் முகம் யாருடையது! சந்தேகமென்ன? 'திருமலைதான்' - ஆகா! இவன் எப்படி இங்கே இந்த நேரத்தில் வந்தான்! நாம் எண்ணியது போல் உண்மையாகவே சிறையிலிருந்து தப்பித்துக் கொண்டு வந்து விட்டானா? - அப்படியானால் கெட்டிக்காரன் தான்.

திருமலை நிதானமாக நடந்து வந்து அய்யங்காருக்கு எதிரில் கிடந்த நாற்காலியில் உட்கார்ந்தான்.

சற்று நேரம் இருவரும் ஒருவரையொருவர் உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். திருமலையின் முகத்தில் சொல்ல முடியாத ஒரு இரக்க பாவம் காணப்பட்டது.

அய்யங்காரின் கண்களில் கண்ணீர் ததும்பிற்று. அவர் பேச ஆரம்பித்தபோது அவருடைய குரலை அவராலேயே அடையாளம் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. அவ்வளவு கம்மிப் போயிருந்தது.

"யார்? திருமலைதானே" என்றார் அய்யங்கார்.

"ஆமாம்; அடியேன் திருமலைதான்"

"பொழுது விடிந்தால் ஆறு மணிக்குள்" என்று அய்யங்கார் தடுமாறினார்.

"ஆமாம்; ஆறு மணிக்குள் தண்டனை நிறைவேற வேண்டியது."

"நல்ல வேளை நீ தப்பி வந்தது..."

"நல்ல வேளையா?"

"ஆமாம்; நல்ல வேளைதான். உன்னைத் தண்டித்தது பற்றி எனக்கு மனச் சமாதானமே ஏற்படவில்லை. நீ சிறையிலிருந்து ஏன் தப்பித்துக் கொள்ளக்கூடாது என்று நான் கூடச் சற்று முன்பு நினைத்தேன்."

திருமலையின் முகத்தில் ஆச்சரியம் தாண்டவமாடிற்று!

"நீ தப்பித்து வந்தது பற்றிச் சந்தோஷந்தான் ஆனால்..."

"ஆனால் என்ன?"

"நீ இங்கு வந்ததுதான் பிடிக்கவில்லை. இங்கே என்னத்திற்காக வந்தாய்?"

"முக்கியமாக உங்களைப் பார்ப்பதற்குத்தான் நான் சிறையிலிருந்து தப்பினேன்."

"என்ன? என்னைப் பார்ப்பதற்கா?"

"ஆமாம்; தூக்குத் தண்டனையைப் பற்றி நான் கவலைப்படவில்லை. நீங்கள் பெரிய பக்தர் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். சடகோபாச்சாரியார் ரொம்பவும் சொல்லியிருக்கிறார். அப்படிப்பட்ட தாங்கள் என்னைப் பொய்யனென்று நினைத்தது தான் ரொம்பவும் வருத்தமளித்தது. சத்தியமாகச் சொல்கிறேன்; நான் அன்றைக்கு மதகுப்பட்டியில் இல்லை. திருச்சி ஜங்ஷனில் தான் இருந்தேன். சடகோபாச்சாரி ஸ்வாமிகளிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தேன்."

"நீ சொல்வதை முழுதும் நம்புகிறேன். சடகோபாச்சாரியாரும் நிச்சயமாய்ப் பொய் சொல்லியிருக்க மாட்டார். தீர்ப்பு எப்படியோ பிசகாய்ப் போய்விட்டது. நீ தப்பி வந்ததே நல்லதாயிற்று. ஆனால் இங்கே நீ அதிக நேரம்..."

"இல்லை, இங்கே அதிக நேரம் தாமதிக்கவில்லை. உங்களிடம் சொல்லிவிட்டுப் போகத்தான் வந்தேன். என் வார்த்தையை இப்போதாவது நம்புகிறீர்களே, ரொம்ப சந்தோஷம் போய் வருகிறேன். நமஸ்காரம்"

திருமலை ஒரு கும்பிடு போட்டுவிட்டு எழுந்திருந்து போனான்.

*****

மறுபடியும் அய்யங்காருக்குத் திடுக்கென்று தூக்கிவாரிப் போட்டது. இந்தத் தடவை நாற்காலியிலிருந்து அவர் எழுந்து திறந்திருந்த கதவண்டை போய், அப்பாலிருந்த தாழ்வாரத்தில் பார்த்தார். அங்கே ஒருவரையும் காணவில்லை. வாசற்கதவைப் போய்ப் பார்த்தார். கதவு உட்புறம் பந்தோபஸ்தாகத் தாளிடப்பட்டிருந்தது!

திருமலை எப்படி உள்ளே வந்தான். எப்படி வெளியே போனான்?

"சீ! வெறும் பிரமை! திருமலையாவது வரவாவது?" என்று எண்ணமிட்டவராய், அஷ்டோ த்தரமய்யங்கார் தமது அறைக்குத் திரும்பினார். மணி ஐந்தடித்தது.

இரண்டு நாளைக்குப் பிறகு ஜட்ஜ் அஷ்டோ த்தரமய்யங்கார் தினசரிப் பத்திரிகையைப் புரட்டிக் கொண்டிருந்த போது, ஒரு மூலையில் சின்ன எழுத்தில் அச்சிட்டிருந்த பின்வரும் செய்தி, அவருடைய கவனத்தைக் கவர்ந்தது.

தூக்குக் கைதியின் மரணம்

"மதகுப்பட்டிக் கலக வழக்கில் தூக்குத் தண்டனை விதிக்கப் பட்டிருந்த திருமலை. சிறைச்சாலையில் முந்தாநாள் காலை நாலு மணிக்கு இயற்கை மரணமடைந்தான். எனவே, கைதியைத் தூக்குப் போட வேண்டிய அவசியம் ஏற்படவில்லை."

மேற்படி செய்தியைப் படித்ததும் அய்யங்காருக்குத் தலை சுற்றியது. அதே நேரத்தில்தான் திருமலை தம்முடைய அறையில் வந்து பேசினான் என்பது நினைவு வந்தது. அய்யங்கார் திடீரென்று கீழே விழுந்தார். டாக்டர்கள் வந்து பார்த்துவிட்டு, "மாரடைப்பினால் மரணம்" என்று தெரிவித்தார்கள்!

******************************************************

PRAVEEN POORVARDH/TAMIL- Import questions

 

                    PRAVEEN POORVARDH paper-3 

                    TAMIL- Import questions 

                   தமிழ் இலக்கிய வரலாறு 50% ( portion )

       தமிழ் நாடும் மொழியும்

       சங்ககாலம்

       எட்டுத்தொகையும் பத்துப்பாட்டும்

      சங்ககாலம் ஒரு பொற்காலம்

      சங்க மருவிய காலம்

     பதிணென்கீழ்க்கணக்கு நூல்கள்

     இரட்டைக் காப்பியங்கள்

     பல்லவர் காலம்

     பன்னிரு திருமுறைகள்

     ஆழ்வார்கள் பன்னிருவர்

      சோழர் காலம்

       காப்பியங்கள்

      இலக்கண நூல்கள்

      உரையாசிரியர்கள்

      சைவ சித்தாந்த சாத்திரங்கள்

       நாயக்கர் காலம்

      பதினைந்தாம் நூற்றாண்டுப் புலவர்கள்

          Important Questions 

      எட்டுத்தொகையும் பத்துப்பாட்டும்

1. எட்டுத்தொகை நூல்கள் யாவை? அவை எவற்றைப்

     பற்றிக் கூறுகின்றன?

எட்டுத்தொகையும், பத்துப்பாட்டும்

         பல புலவர்களால் பாடப்பட்ட பாடல்களை அடி பொருள் என்னும் முறையால் தொகுக்கப்பட்ட நூல்களே எட்டுத்தொகையாகும் தற்றினை, குறுந்தொகை, கலித்தொகை அகநானூறு, என்னும் ஐந்து அகப்பொருள் கூறும் நூல்களாம். பதிற்றுப்பத்து, பரிபாடல், புறநானூறு என்னும் மூன்றும் புறப்பொருள் கூறும் நூல்களும் தார்ந்தது எட்டுததொகையாகும்

        எட்டுத்தொகை

   1.  நற்றிணை -

          இதில் முதல் 12 அடி வரை அமைந்துள்ள 450 பாடல்கள் உள்ளன. 175 புலவர்கள் இவற்றை பாடியுள்ளன. தனிமகனார். விழிக்கண் பேதைப் பெருங்கண்ணனார். அவருள் சிலர்

    2. குறுந்தொகை

          இதில் 4 அடி முதல் 8 அடி வரை அமைந்துள்ள 400 பாடல்கள் உள்ளன இருநூற்றுக்கும் மேற்பட்ட புலவர்கள் இப்பாடல்களை இயற்றியுள்ளனர்

     3. ஐங்குறுநூறு

          இதில் 3 வாழ்த்து உட்பட அடி முதல் 6 அடி வரை உள்ளது. கடவுள் 501 பாடல்கள் உள்ளன. குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என்று ஐந்திணைகளுக்கும் தலா நூறு பாடல்கள் உள்ளன. மருதத்தை பாடியவர் ஓரம்போகியார் நெய்தலைப் பாடியவர் அம்மூவனார், குறிஞ்சியினைப் பாடியவர் கபிலர், முல்லையைப் பாடியவர் பேயனார், பாலையைப் பாடியவர் ஒதல் ஆந்தையார்

      4. பதிற்றுப்பத்து

         சேர மன்னர் பதின்மரைப் பத்து புலவர்கள் பாடிய பாடல்களின் தொகுப்பே பதிற்றுப்பத்தாகும். இப்போது முதல் பத்தும் இறுதி பத்தும் நீங்கலாக 80 பாடல்கள் கிடைத்துள்ளன. இதனை இமய வரம்பன், சேரன் செங்குட்டுவன், இளஞ்சேரலிரும்பொறை ஆகிய மன்னர்களை பற்றி குமட்டுர்க்கண்ணனார், பரணர், அரிசில் கிழார் ஆகிய புலவர்கள் புகழ்ந்து பாடியுள்ளனர். ஒவ்வொரு பத்தின் இறுதியிலும் ஒரு பதிகம் காணப்படுகின்றது

       5. பரிபாடல் -

         பரிபாடல் என்பது ஒரு வகை பாவாகும். இசை நயமிக்க இந்நூலின் 70 பாடல்களில் 22 பாடல்களே கிடைத்துள்ளன. இந்நூலில் முருகன், திருமால் ஆகிய கடவுளரையும் மதுரை மாநகரையும் புகழ்ந்துப் பாடப்பட்டுள்ளது.

         6. கலித்தொகை -

         இந்நூலின் ஒவ்வொரு பாடலும் ஒரு சிறு கதையாகும். முல்லை குறிஞ்சி, மருதம், நெய்தல், பாலை என்னும் ஐந்திணைகள் நல்லுருத்திரனார், கபிலர், மருதனிளநாகனார் பெருங்கருங்கோ ஆகியோர் பாடியுள்ளனர். நல்லந்துவனார்

         7. அகநானூறு -

          இந்நூல் களிற்றியானை நிரை, மணிமிடை பவளம் நித்திலக் கோவை என மூன்று பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது இந்நூல் நெடுந்தொகை எனவும் அழைக்கப்படுகிறது

          8. புறநானூறு

          தமிழகத்தின் சிறப்புமிக்க வரலாற்றினை இது இனிதாக விளக்குகிறது இதில் ஒளவையார். கோவூர்கிழார். புலவர்களின் பாடல்கள் உள்ளன. ஆகிய

                             பத்துப்பாட்டு

         1. திருமுருகாற்றுப்படை :

         இதனை புலவராற்றுப்படை எனவும் கூறுவர் இதில் முருகனின் அறுபடை வீடுகளின் சிறப்பைப் பற்றி பாடல்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன.

        2. பொருநராற்றுப்படை

         முடத்தாமக்கண்ணியார் என்னும் பெண் புலவர் கரிகால் வளவனின் சிறப்பைப் பற்றிப் பாடிய பாடல்கள் இதில் உள்ளன. இதில் 248 வரிகள் உள்ள.

       3. சிறுபாணாற்றுப் படை :

        யாழ்ப்பாணர், சிறுபாணர் பெரும்பாணர் என இருவகை யினராவர் . இதில் சிறுபாணன் குறிக்கப்படுகின்றான். ஓயமாநாட்டு நல்லிய கோடனை, இளட்க்கழிநாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார் பாடிய பாடல்களே சிறுபாணற்றுப்படை நூலாகும்.

     4. பெரும்பாணாற்றுப்படை :

         தொண்டைமான் இளந்திரையனைக் கடியலூர் உருத்திரங் கண்ணனார் பாடியுள்ள இந்நூலில் S00 அடிகள் உள்ளன.

      5. முல்லைப்பாட்டு -

         நப்பூதனாரால் இந்நூல் பாடப்பட்டது. இதில் 103 அடிகள் உள்ளன. முல்லை திணைக்குரிய ஒழுக்கத்தினை இந்நூல்

விளக்குகிறது.

       6, மதுரைக்காஞ்சி :

           தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியனை மாங்குடி மருதனார் பாடியுள்ள பாடல்கள் மதுரைக்காஞ்சி நூலில் உள்ளன. இதில் 782 அடிகள் உள்ளன

        7. நெடுநல்வாடை

         தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியனை நக்கீரர் பாடியுள்ள பாடல்கள் இதில் உள்ளன. இந்நூலில் 188 அடிகள் உள்ளன

         8. குறிஞ்சிப்பாட்டு :

        ஆரிய மன்னன் பிரகத்தனுக்கு தமிழின் பெருமையை உணர்த்த கபிலர் பாடிய பாடல்கள் குறிஞ்சிப்பாட்டாகும். இதில் 261 வரிகள் உள்ளன.

         9. பட்டினப்பாலை

           சோழன் கரிகாற் பெருவளத்தானை உருத்திரகண்ணனார் என்னும் புலவர் பாடியப் பாடல்களே பட்டினப்பாலை நூலில் உள்ளன. இதில் 101 அடிகள் உள்ளன

          10. மலைபடுகடாம் :

           இது கூத்தாற்றுப்படை எனவும் வழங்கப்படுகிறது. நன்னனை, இரணிய முட்டத்துப் பெருங்குன்றூர்ப் பெருங்கௌசிகனார் என்னும் புலவர் பாடியுள்ள பாடல்கள் இந்நூலில் உள்ளன. இதில் 583 அடிகள் உள்ளன. 

                         -----------------------

             3. சங்க காலம் ஒரு பொற்காலம்

          முன்னுரை :

          அறிவில் சிறந்த காவலரும், பாவலரும் வாழ்ந்த சங்ககாலம் சிறந்த இலக்கியங்களை தோற்றுவித்தது. அரசர், அந்தணர் வேளாளர், வணிகர், ஆகியோர் பலரும் புலவராக விளங்கிய காலம் சங்ககாலம். அறிவிற் சிறந்த புலவர்களின் சொற்கேட்டு அரசர்கள் வாழ்ந்தனர் கோவூர்கிழார் மன்னரையும் இடித்துரைத்து வழி நடத்தும் ஆற்றலைப் பெற்றிருந்தார். இக்காலத்தில் ஆவூர்கிழார் அரிசில் கிழார், கோவூர்கிழார், இளவேட்டனார், கிள்ளிவளவன், ஒளவையார், வெள்ளிவீதியார், காவற்பெண்டு, பொன்முடியார் எனப் பல புலவர்கள் வாழ்ந்தனர்.

        வாழ்க்கை முறை :

         இக்காலத்தில் "யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்" என்னும் உணர்வு எங்கும் நிலவியது. காழ்ப்புணர்ச்சி எவரிடத்திலும் காணப்படவில்லை. வணிகரும் கொள்வதும் மிகை கொளாது கொடுப்பதும் குறை கொடாது வாழ்ந்து வந்தனர், இளம்போதியார் நக்கீரர் போன்ற சிறந்த புலவர்கள் இக்காலத்தில் வாழ்ந்து வந்தனர். தமிழகத்து நகரங்களில் அறங்கூறவையம் எனப்படும் நீதிமன்றங்கள் இருந்தன. கொற்றவையை வழிபடும் வெள்ளிவிழா, திருவோண விழா, கார்த்திகை தீபம், முடிசூட்டு விழா எனப்பலவகை விழாக்கள் கொண்டாடப்பட்டன. தமிழர்கள் தங்கள் வாழ்வினை அகம் புறமென இருகூறாகப் பிரித்து வாழ்ந்தனர். நிலத்தினையும் குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என ஐவகையாக பிரித்து வாழ்ந்தனர்

          உயர்ந்த நோக்கு :

         சங்ககால மக்களின் உயர்ந்த நோக்கினை அக்கால இலக்கியங்களில் காணலாம் "யான் வாழ நாளும் பண்ணன் வாழ்க புகழெனின் உயிரும் கொடுக்குவர் பழியெனின் உலகுடன் பெறினும் கொள்ளலர்” குழையால் கோழியை விரட்டிய வளமிக்க வாழ்வினை தமிழர் பெற்று வாழ்ந்தனர் தாம் பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ்வையகம்" என்னும் உயர்ந்த கருத்தினை ஆற்றுப்படை நூல்கள் சிறப்பாக எடுத்துரைக்கின்றன கற்பனை செறிவும் ஓசை இனிமையும், மொழித்துாய்மையும் உள்ளதை உள்ளவாறு உரைக்கும் பண்பும் பெற்று தமிழர் விளங்கியதை சங்ககாலம் தெரிவிக்கின்றது

       முடிவுரை :

         சிறப்புகள் பலவற்றையும் பெற்றிருப்பதால் சங்ககாலம் இலக்கிய வரலாற்றில் ஒரு பொற்காலம் எனப்படுகிறது தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் சங்ககாலம் ஒரு மணிமகுடமாகும்.

          USHA Food Processors. Many Tasks one Master. 

                  ---------------------------------

                4. சங்க மருவிய காலம்

பதிணெண்கீழ்க்க ணக்கு நூல்கள் (11+6+1=18)

             கீழ்கணக்கு என்பது இரண்டடி முதல் ஆறடி வரையுள்ள வெண்பாவினால் எழுதப்பட்ட நூலாகும். கணக்கு என்றால் நூல் என்பதாகும். இதில் அறம், பொருள், இன்பம் ஆகிய கருத்துகள் பதிணெண்கீழ்கணக்கில் அறநூல்கள் பதினொன்று (11),அகப்பொருள் நூல்கள் ஆறு (6) புறப்பொருள் ஒன்று (1) இடம்பெற்றுள்ளன.

      1. திருக்குறள் :

       கீழ்கணக்கு நூல்களுள் பழைமையானது திருக்குறளாகும் இது திருவள்ளுவரால் எழுதப்பட்டது. திருவள்ளுவர் காலம் இமு 1 முதல் 300 க்கும் உட்பட்டது, திருக்குறள் உலகப் பொது மறையாக கருதப்படுகிறது இது ஐந்தாம் வேதமாகவும் கருதப்படுகிறது. இதில் 1330 குறள்கள் உள்ளன. அவற்றை 133 அதிகாரங்களில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. இது அறத்துப்பால் பொருட்பால் இன்பத்துப்பால் என் மூன்று பிரிவுகளாக எழுதப்பட்டுள்ளது

        2. நாலடியார் :

         நானூறு பாடல்கள் கொண்டது. இது நான்கு அடிகளைக் கொண்ட வெண்பாக்களால் ஆனது. சமண முனிவரால் இந்நூல் எழுதப்பட்டுள்ளது. இந்நூலில் திருக்குறளில் உள்ளது போலவே அறத்துப்பால், பொருட்பால், இன்பத்துப்பால் என மூன்று பிரிவுகள் உள்ளன.

      3. நான்மணிக்கடிகை :

       நான்கு மணிகளை கொண்ட மாலை நான்மணிகடிகையாகும். இதை இயற்றியவர் விளம்பி நாகனார். இந்நூலில் 101 வெண்பாக்கள் உள்ளன. இந்நூல் "அம்மை" என்ற வனப்பில் அடங்கும். இந்நூல் அறவொழுக்கம் பற்றியதாகும்

      4. இன்னா நாற்பது :

        இந்நூல் அறவொழுக்கம் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் கபிலர், நாற்பது பாடல்கள் இதில் உள்ளன. இதில் துன்பம் தரும் விஷயங்களைப் பற்றி எழுதப்பட்டுள்ளது.

      5. இனியவை நாற்பது :

       இந்நூல் அறவொழுக்கம் பற்றியதாகும்: இதனை இயற்றியவர் பூதஞ்சேதனார். நாற்பது பாடல்கள் இதில் உள்ளன. இதில் இன்பம் தரும் விஷயங்களைப் பற்றி எழுதப்பட்டுள்ளது. கடவுள் வாழ்த்து பாடல் ஒன்று உள்ளது

      6. திரிகடுகம் -

         இந்நூல் அறவொழுக்கம் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் நல்லாதனார். இந்நூலில் சுக்கு, மிளகு, திப்பிலி என்ற முக்கூட்டு மருந்து எல்லா நோய்களையும் போக்கும் அதுபோல இப்பாடலின் மூன்று கருத்து எல்லா நன்மைகளையும் செய்யும். இதில் 10 வெண்பாக்கள் உள்ளன

     7. ஆசாரக்கோவை -

         இந்நூல் அறவொழுக்கம் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் பெருவாயில் முள்ளியார்

      8. பழமொழி -

          இந்நூல் அறவொழுக்கம் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் முன்றுரையரையனார். இந்நூலில் நானூறு பாடல்கள் உள்ளன இவர் சமணர். ஒவ்வொரு பாடலின் முடிவிலும் ஒரு பழமொழி காணப்படுகிறது

      9. சிறுபஞ்சமூலம் -

         இந்நூல் அறவொழுக்கம் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் காரியாசான். இவர் சமணர். கண்டங்கத்திரி வேர். சிறுமல்லி வேர். பெருமல்லிவேர், நெருஞ்சிவேர், சிறுவழுதுணைவேர் என்னும் 5 வேர்கள் நோய்களைப் போக்குவதைப் போல் இப்பாடல்களின் ஐந்து கருத்துகள் நன்மை தரும்

     10. முதுமொழிக்காஞ்சி :

          இந்நூல் அறவொழுக்கம் பற்றியதாகும், இதனை இயற்றியவர் கூடலூர்கிழார். இதில் அறிவுப் பத்து, பொய்ப்பத்து, சிறந்தப் பத்து என 100 பாடல்கள் உள்ளன

      11. ஏலாதி -

      இந்நூல் அறவொழுக்கம் பற்றியதாகும் இதனை இயற்றியவர் கணிமேதாவியார். ஏலம், சுக்கு, மிளகு, திப்பிலி இலவங்கப்பட்டை நாககேசரம் ஆகிய ஆறு மூலிகைகள் நோய்களைப் போக்குவதைப் போல் இப்பாடலின் ஆறு கருத்துகள் நன்மை தரும்.

      12. கார் நாற்பது :

       இந்நூல் அகப்பொருள் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் ரைக் கண்ணங்கூத்தனார், கார் காலத்தைப் பற்றி இந்நூல் தெரிவிக்கிறது

     13. ஐந்திணை ஐம்பது :

      இந்நூல் அகப்பொருள் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் மாறன் பொறையனார். முல்லை, குறிஞ்சி, மருதம், நெய்தல், பாலை ஆகிய ஐவகை திணைகளைப் பற்றிய ஐம்பது பாடல்கள் இதில் உள்ளன

     14. ஐந்திணை எழுபது :

      இந்நூல் அகப்பொருள் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் மூவாதியார். இவர் சமணர் எனக் கூறுவா முல்லை, குறிஞ்சி மருதம், நெய்தல், பாலை ஆகிய ஐவகை திணைகளைப் பற்றி தலா பதினான்கு பாடல்கள் இயற்றப்பட்டுள்ளன

     15. திணைமொழிஐம்பது :

       இந்நுால் அகப்பொருள் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் கண்ணன் சேந்தனார். முல்லை, குறிஞ்சி, மருதம், நெய்தல், பாலை ஆகிய ஐவகை திணைகளைப் பற்றி தலா ஐம்பது பாடல்கள் இயற்றப்பட்டுள்ளன

     16. திணைமாலை நூற்றைம்பது :

       இந்நூல் அகப்பொருள் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் கணிமேதாவியார் ஆவார். இதில் முல்லை , குறிஞ்சி, மருதம் நெய்தல், பாலை ஆகிய ஐவகை திணைகளைப் பற்றி தலா 30 (முப்பது) பாடல்கள் வீதம் மொத்தம் 150 பாடல்கள் இயற்றப்பட்டுள்ளன

      17. கைந்நிலை :

       இந்நூல் அகப்பொருள் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் புல்லங்காடனார். இதில் ஐவகை திணைகளைப் பற்றி தலா 12 பாடல்கள் வீதம் மொத்தம் 60 பாடல்கள் உள்ளன

       18. களவழி நாற்பது :

        இந்நூல் புறப்பொருள் பற்றியதாகும். இதனை இயற்றியவர் பொய்கையார். சோழ மன்னன் கோச் செங்கண்ணணின் வெற்றியை புகழ்ந்து பேசி சேரமான் கணைக்கால் சேரனை சிறையிலிருந்து மீட்பதற்காக இந்நூல் இயற்றப்பட்டது.

                           இரட்டைக் காப்பியங்கள்

சிலப்பதிகாரமும், மணிமேகலையும் ஒரே குடும்பத்தைப் கூறுவதால் அழைக்கப்படுகிறது இசை இரட்டைக் காப்பியங்கள் என

      சிலப்பதிகாரம் :

     சிலப்பதிகாரத்தில் இயல் இசை நாடகம் என்னும் முத்தமிழும் இடம் பெற்றுள்ளன. இதனை முத்தமிழ் காப்பியம் பொருள் தொடர்நிலை செய்யுள், உரையிடை இட்ட பாட்டு எனவும் கூறுவர். இந்நூல் மூன்று பெரிய நீதிகளை உலகிற்கு உணர்த்த எழுதப்பட்டது.

       1. ஊழ்வினை உருத்து வந்து ஊட்டும்.

       2. அரசியல் பிழைத்தோர்க்கு அறம் கூற்றாகும்

      3. பத்தினிப் பெண்டிரை உயர்ந்தோர் போற்றுவர்

  நூல் அமைப்பு :

           முதல் பாடல் மங்கல வாழ்த்தாகும். கடைசி பாடல் வரந்தரும் காதையாகும். மொத்தம் 30 காதைகள் இந்நூலில் உள்ளன. இந்நூலை இயற்றியவர் இளங்கோவடிகள் ஆவார், இவர் சைவர் என்று கருதப்படுகிறார். சிலர் இவரை சமணர் எனவும் கருதுவர்.இதில் கயவாகு என்னும் இலங்கை வேந்தனைப் பற்றியும் கூறுவதால் இந்நூல் கி.பி இரண்டாம் நூற்றாண்டை சார்ந்தது எனலாம். இளங்கோவடிகள் /உலகோர்க்கு பல அரிய கருத்துகளையும் உபதேசங்களையும் இதரலில் தந்துள்ளார். சிலப்பதிகாரத்தின் தலைவன் கோவலன் லைவி கண்ணகி ஆவாள், மாதவி கோவலனின் இரண்டாம் மனைவியாவாள். இந்நூல் ஐம்பெருங் காப்பியங்களுள் ஒன்றாகும்

      மணிமேகலை :

          சிலப்பதிகாரக் காப்பியத்தின் தலைவன் கோவலனுக்கும். மாதவிக்கும் பிறந்தவளே மணிமேகலையாவாள். அவளுடைய வாழ்க்கை வரலாற்றை கூறுவதாலேயே இந்நூல் மணிமேகலை என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளது

        இந்நூல் ஐம்பெருங்காப்பியங்களுள் ஒன்றாகும். இந்நூலை மணிமேகலைத்துறவு எனவும் கூறுவர். இந்நூலை இயற்றியவர் மதுரைக் கூலவாணிகன் சீத்தலைச் சாத்தனார் ஆவார். இவரது காலம் கி.பி. இரண்டாம் நூற்றாண்டாகும். இந்நூலில் பசி நீக்குதல் பரத்தை ஒழிப்பு. மது ஒழிப்பு, அறச்சாலைகள் அமைத்தல் போன்ற சீர்திருத்தங்கள் நன்றாக விளக்கப்பட்டுள்ளன. பௌத்த சமய கருத்துகளை இந்நூல் விளக்குகின்றது, இந்நூல் சிலப்பதிகாரக் கதையோடு பெரிதும் தொடர்புடையதாகும். இந்நூல் விழாவளை காதையில் தொடங்கி அறுகெனப் பாவை நோற்ற காதையில் முடிவடைகிறது. மொத்தம் முப்பது காதைகள் உள்ளன நாட்டில் சிறப்பான, ஒழுங்கான ஆட்சி நடைபெறாவிட்டால் நாடு அழியும் என் இந்நூல் கூறுகிறது. இந்நூலுக்கும் மணிமேகலைக்கும் கருத்து ஒற்றுமை, அடி ஒற்றுமை, தொடர் ஒற்றுமை, சொல் ஒற்றுமை என்றுப்பல ஒற்றுமைகள் உண்டு "ஊழ்வினை உருத்து வந்தூட்டும் என்னும் கருத்து இரண்டு காப்பியங்களிலும் பேசப்படுகின்றது. 

     முத்தொள்ளாயிரம் -

         சேர, சோழ, பாண்டிய அரசர்களைப்பற்றி தலா 900 பாடல்கள் வீதம் 2700 பாடல்கள் இருந்தன. ஆனால் நமக்கு 109 செய்யுட்களே கிடைத்துள்ளன.

      பல்லவர்காலம் :

       சங்ககாலத்தில் சிறப்புமிக்கதாக இருந்த தமிழகம் சங்கமருவிய காலத்தில் களப்பிரர் ஆட்சி காரணமாக வளர்ச்சி இழந்தது தமிழகத்தின் வடபகுதியை பல்லவர்களும், தென் பகுதியை களப்பிரரும் ஆட்சி செய்தனர். பல்லவ ராஜ்ஜியத்தில் தமிழ் இலக்கியங்கள் பல தோன்றின. திருஞானசம்பந்தர், திருநாவுக்கரசர், சுந்தரர் ஆகியோர் தேவாரம் பாடியது இக் காலத்தில் தான் ஆழ்வார்கள், திவ்ய பிரபந்தம் இக்காலத்தில்  தான் பாடினார்கள்.

                         ---------------------------

                      6. பன்னிரு திருமுறைகள்

        சைவ சான்றோர்கள் இயற்றிய பாடல்களை சமயச் வகைப்படுத்தி தொகுக்கப்பட்ட தொகுதியே பன்னிரு திருமுறையாகும்.

பன்னிரு திருமுறைகள் :

   1.   1,2, 3 திருமுறைகள்

      திருஞான சம்பந்தர் இயற்றியது. கி.பி 7ம் நூற்றாண்டை சார்ந்தது.

   2.   4, 5, 6 திருமுறைகள் :

         திருநாவுக்கரசர் இயற்றியது. கி.பி 7 ம் நூற்றாண்டை சார்ந்தது.

   3. ஏழாம் திருமுறை :

        சுந்தரர் பாடியது. நூற்றாண்டை சார்ந்தது.

    4. எட்டாம் திருமுறை :

         மாணிக்க வாசகர் இயற்றியது

    5. ஒன்பதாம் திருமுறை :

          திருமாணிக்கத்தேவர். கருவூர்தேவர் போன்ற ஒன்பது பேர்பாடியது.

   6. பத்தாம் திருமுறை :

        திருமூலர் பாடியது. 3000 செய்யுட்கள் கொண்டது.

    7. பதினோராம் திருமுறை :

        திருவால வாயுடையார். காரைக்கால் அம்மையார் போன்ற பன்னிருவர் பாடிய பாடல்கள்.

      8. பன்னிரண்டாம் திருமுறை

         சேக்கிழாரால் எழுதப்பட்ட பெரியபுராணமே பன்னிரண்டாம் திருமுறையாகும். கி.பி 12 ம் நூற்றாண்டை சார்ந்தது. 

    முதலாம், இரண்டாம், மூன்றாம் திருமுறைகள்

       இவை   திருஞான சம்பந்தரால் பாடப்பெற்ற தேவாரப் பாடல்களாகும். சம்மந்தர் சோழவள நாட்டில் பிறந்த அந்தணராவார் இவரை காழியார் கோன், ஆளுடைப்பிள்ளை எனவும் கூறுவர் ஜலர் மூன்று வயதில் ஞானப்பால் அருந்தியவர். இவரின் தந்தை சிவ பாத இருதயர், தாயார் பகவதி அம்மையார். இவர் கி.பி 7ம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தவர்

     நான்காம், ஐந்தாம், ஆறாம் திருமுறைகள் :

           உழவாரப்படையினால் அயராது பாடுபட்ட திருநாவுக்கரசர் இயற்றியதே இத்திருமுறைகள். இவர் கி.பி 7ம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தவர். இவர் திருவாமூரில் பிறந்தவர். தந்தையார் புகழனார் தாயார் மாதினியார். இவர் சகோதரி திலகவதியாரால் ஆதரிக்கப்பெற்றவர். சமண மதம் மாறிய இவர் சூலை நோயால் பாதிக்கப்பட்டு மீண்டும் சைவராக மாறியவர். இவர் அப்பூதியடிகளின் மகனை மீண்டும் உயிர்ப் பெற செய்த பெருமையுடையவர்

      ஏழாம் திருமுறை :

            சுந்தரர் பாடிய தேவார பதிகங்களே 7ம் திருமுறை எனப்படும். இவர் திருநாவலூரில் பிறந்தார். தம்பிரான் தோழர். நம்பி ஆரூரார். வன்றொண்டர் ஆகியவை இவரது மற்ற பெயர்களாகும். இவர் கி.பி 8ம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தவர். இவரது தந்தை சடையனார். தாயார் இசை ஞானியார். இவர் இறைவனால் ஓலைக்காட்டி தடுத்தாட் கொள்ளப்பட்டவர்

      எட்டாம் திருமுறை :

             மாணிக்க வாசகர் இயற்றிய திருவாசகமும், திருக்கோவையாரும் 8ம் திருமுறையாகும். திருவாதவூரில் பிறந்தார். இவரது தந்தை சம்புபாதசாரியார் தாயார் சிவஞானவதியார் ஆவார். பௌத்தரை வாதில் வென்றது. ஊமை பெண்னைப் பேச வைத்தது இவரது அற்புதங்களாகும். திருவாசகத்திற்கு உருகார் ஒரு வாசகத்திற்கும் உருகார் என்பது பழமொழி.இவர் கி.பி மூன்றாம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தவர்.

    ஒன்பதாம் திருமுறை

         திருமாளிகைத் தேவர், கருவூர்த்தேவர், சேந்தனார், காடநம்பி பூந்துருத்தி போன்ற ஒன்பது சான்றோர்கள் பாடிய பாக்கள் ஒன்பதாம் திருமுறை எனப்படும்

     பத்தாம் திருமுறை :

         திருமூலர் பாடிய திருமந்திரமே பத்தாம் திருமுறையாகும் இதில் 3000 செய்யுட்கள் உள்ளன. 232 அதிகாரங்கள் உள்ளன இவர் 3000 ஆண்டுகள் முன்பு வாழந்தவர்.

       பதினோராம் திருமுறை :

           திருவால வாயுடையார். காரைக்காலம்மையார், கபில தேவர், நம்பியாண்டார் நம்பி என பன்னிருவர்களால் பாடல் பெற்ற பாடல்களே பதினோராம் திருமுறையாகும்

      பன்னிரண்டாம் திருமுறை :

          திருத்தொண்டர்  புராணம் எனப்படும் பெரியபுராணம் பன்னிரண்டாம் திருமுறையாகும். இதனை இயற்றியவர் சேக்கிழார். சிவபெருமானே சேக்கிழாருக்கு "உலகெலாம்" என்று நூல் பாட அடி எடுத்துக் கொடுத்தார். இவர் கி.பி 12 ம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தவர்.

                 ------------------------------------

                  ஆழ்வார்கள் பன்னிருவர்

            வைணவ ஆழ்வார்கள் பன்னிருவர். இவர்களே திவ்யபிரபந்தம் இயற்றினர்

      1. பொய்கையாழ்வார் :

         இவர் காஞ்சி பொற்றாமரைக் குளத்தில் பிறந்தார் எனவே இவரை பொய்கையார் என அழைத்தனர். இவரது பாடல்கள் முதல் திருவந்தாதி எனப்படும்

      2. பூதத்தாழ்வார் :

        இவர் திருகடல் மல்லை என்னும் மகாபலிபுரத்தில் பிறந்தார் இவரது பாடல்களில் பல இடங்களில் பூதம் என்ற சொல் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இவரது பாடல்கள் இரண்டாம் திருவந்தாதி எனப்படும். 

     3. பேயாழ்வார்

         இவர் மைலாப்பூரில் வாழ்ந்தவர். இவர் பேய் பிடித்தவர் போல் ஆடிப்பாடி இறைவனைப் போற்றி பாடியதால் இப்பெயர் பெற்றார் இவரது பாடல்கள் மூன்றாம் திருவந்தாதியாகும்.

    4. திருமழிசையாழ்வார் :

         பூவிருந்தவல்லி அருகேயுள்ள திருமழிசை என்னும் ஊரில் பிறந்தார். சைவ சமயத்தில் திருமூலரைப் போன்றே வைணவத்திற்கு பிலி திருமழிசையாழ்வாராவார்

     5. நம்மாழ்வார் -

        இவரே ஆழ்வார்களுள் தலை சிறந்தவர். திருவாய்மொழி இவர் பாடிய நூலாகும். இவர் எல்லா நாட்டினருக்கும்.இனத்தவருக்கும் உரியவராக கருதப்படுகிறார் இவரை சடகோபர் என்றும் கூறுவர்

      6. மதுரகவியாழ்வார் :

       திருக்கோளூரில் பிறந்தார் இனிமையான பாடல்களை பாடியதால் இவரை மதுர கவிராயர் என அழைக்கிறார்கள். இவர் நம்மாழ்வாரின் சீடர்

      7. குலசேகரத்தாழ்வார்

        இவர் சேர நாட்டை சேர்ந்தவர். திருமாலின் கவுத்துவமணியின் அம்சமாக தோன்றியவர் இவர். "பெருமாள் திருமொழி" இவரால் பாடப்பெற்றது. இவர் சிறந்த பக்தராவார்

       8. பெரியாழ்வார் :

        இவர் ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் பிறந்தார் திருமாலுக்கு இவர் பல்லாண்டு பாடியவர். இவர் வீட்டு சித்தன், பட்டர்பிரான் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார். இவரது மகளே ஆண்டாள். இவர் கண்ணனை குழந்தையாக கண்டு மகிழ்ந்தவர். இவர் எட்டாம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தவர்

     9. ஆண்டாள் -

        இவர் பெரியாழ்வாரின் வளர்ப்பு மகளாவார் இவர் ஸ்ரீவில்லி புத்தூரை சார்ந்தவர். திருப்பாவை இவரே இயற்றினார் நாச்சியார் திருமொழியும் இவர் இயற்றியதே. இவர் நூற்றாண்டை சேர்ந்தவர் எட்டாம் 10. தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் :

        இவரது இயற்பெயர் விப்பிர நாராயணர் திருமண்டங்குடியைச் சார்ந்தவர். திருமாலை, திருப்பள்ளியெழ்ச்சி ஆகியவை பாடியவையாகும். இவர் திருவரங்கத்தில் நந்தவனம் அமைத்து திருமாலுக்கு மாலை சாற்றியவர் இவர்

     11. திருபாணாழ்வார்:

        இவர் பாணர் குலத்தில் உறையூர் என்னும் இடத்தில் பிறந்தார். 'அமலனாதிப்பிரான் என்பது இவர் இயற்றிய நூலாகும்

      12. திருமங்கையாழ்வார் :

        இவர் திருக்குறையலூரில் பிறந்தார், இவரது இயற்பெயர் நீலன் என்பதாகும். பெரிய திருமொழி, சிறிய திருமடல், பெரிய திருமடல் திருகுறுந்தாண்டகம், திருநெடுந்தாண்டகம், திருவெழு கூற்றிருக்கை என் நூல்களை இவர் இயற்றியுள்ளார்.

                --------------------------

                   10. உரையாசிரியர்கள்

           தமிழ் இலக்கணம் இலக்கியம் என்னும் கலைக்கோவிலில் விளக்கேற்றியவர்கள் உரையாசிரியர்கள், அவர்கள் 

    1. இலக்கண உரையாசிரியர்கள் 

    2. இலக்கிய உரையாசிரியர்கள் என இருவகைப்படுவர்.

        1. இளம்பூரணர் :

        இவர் தொல்காப்பியத்திற்கு எளிய நடையில் உரை எழுதியவர். இவரை இளம்பூரண அடிகள் எனவும் அழைப்பர். இவர் பதினோராம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தவர்.

      2. பேராசிரியர் -

         இவர் சைவர் இவர் திருகோவையாருக்கு உரை எழுதியுள்ளார் கல்வியறிவுமிக்க இவர் தொல்காப்பியத்திற்கும், குறுந்தொகைக்கும் உரை எழுதியுள்ளார்

      3. சேனாவளராயர்

         இவரது உரைநடை விடைகளோடு கூடியதாயிருக்கும். தொல் காப்பியத்தின் சொல்லதிகாரத்திற்கு இவர் உரை எழுதியுள்ளார். இவரை படைத்தலைவர் எனவும் கூறுவர்

      4. நச்சினார்க்கினியார் :

         நச்சினார்க்கினியன் எச்சில் நறுந்தமிழ் நுகர்வர் நல்லோர் எனப்படும் இவர் கூட்டிப் பொருள் சொல்வதில் வல்லவர். இவர் தொல்காப்பியம், பத்துப்பாட்டு, கலித்தொகை, சீவக சிந்தாமணி ஆகிய நூல்களுக்கு உரை எழுதியுள்ளார். இவரை "அமுதவாயா" எனவும் கூறுவர். இவர் குறுந்தொகையின் கடைசி பாடல்களுக்கு உரை எழுதியுள்ளார்

     5. பரிமேலழகர் :

        திருக்குறளுக்கு உரை எழுதிய பத்து பேரில் மிகவும் உயர்ந்தவர் பரிமேலழகர் ஆவார். இவர் காஞ்சியில் பிறந்தார் இவர் வைணவ அந்தணர் ஆவார். மேற்கோள் காட்டுவதில் வல்லவரான இவர் மற்றவர்களின் உரையை மறுத்து தன் கருத்தை நிலைநாட்டுவதில் வல்லவர். இவர் பரிபாடலுக்கும் உரை எழுதியுள்ளார்.

6. அடியாருக்கு நல்லார் !

இவர் சிலப்பதிகாரத்திற்கு உரை எழுதியுள்ளார். இரை நூல்கள் முதலிய பல நூல்களிலிருந்து மேற்கோள் காட்டியிருப்பது இவரது ஆழ்ந்த புலமையைக் காட்டுகிறது. வீரசோழியத்திற்கு பெருந்தேவனார் தொல்காப்பியச் உரை எழுதியுள்ளார் சிவஞான முனிவர் சூத்திர விருத்தி, சிவஞான போதத்திற்கும் உரை எழுதியுள்ளார். நம் பிள்ளை என்பவர் பெரிய திருமொழி திருவிருத்தம், திருப்பள்ளியெழுச்சி முதலான நூல்களுக்கு உரை எழுதியுள்ளார். வைணவ சமயத்தை சார்ந்த பிரபந்தம் பாடல்களுக்கு எழுதப்பட்டுள்ள உரைகள் போன்று திருவாசகங்களுக்கு உரை எழுதப்பட வேண்டும்.